20e zondag door het jaar 2013. Thema: Vurig christen zijn

20e zondag door het jaar

Welkom in deze viering.

“Hier ben ik God, Uw wil te doen is mijn vreugde”.

Deze woorden van psalm 40 weerspiegelen

de bereidheid van de twee hoofdfiguren in de lezingen van vandaag.

De profeet Jeremia en de profeet Jezus.

Beiden kozen er voor om radicaal Gods wil te doen.

Ze riepen verzet en tegenstand op; ze moesten door doodsdreiging en lijden heen

en toch… ….Gods wil doen is hun vreugde.

Wij zeggen ook makkelijk: “Ik wil de wil van God doen”.

maar we schrikken we vaak terug voor de radicaliteit ervan.

Willen we bidden en zingen om Gods ontferming.

 

Openingsgebed

Goede God, de verkondiging van uw Rijk door uw Zoon

roept tegenstand van mensen op.

Breng ons tot de gehoorzaamheid van het geloof

opdat wij niet alleen uw Woord horen,

maar het ook in daden uitdragen.

Maak ons tot vurige medewerkers aan uw komend Koninkrijk

dat duurzaam is in eeuwigheid. Amen.

 

Gebed over de gaven

Goede God,

omwille van uw koninkrijk kan er verdeeldheid ontstaan in ons midden.

Moge het vuur van de liefde ons dan toch bijeen brengen aan deze tafel.

Vorm ons om tot één gemeenschap die in alles zoekt uw wil te doen.

Dit bidden wij U door Christus onze Heer.

 

Slotgebed

Goede God,

mogen wij gesterkt door deze maaltijd en door uw zegen begeleid

uw Koninkrijk dat reeds in ons midden is , bevorderen in woord en dad.

Maak ons tot vurige christenen die de waarheid niet schuwen

en die door pijn en strijd heen brengers van uw vrede zijn.

Dit bidden wij U door Christus onze Heer.

 

Overweging

Is een leven zonder conflicten mogelijk?

Zijn conflicten altijd negatief? Kunnen conflicten ook iets goed brengen?

Is een leven in de lieve vrede wel altijd mogelijk?

Verdoezelt de lieve vrede vaak niet heel veel conflicten?

Conflicten die hoe dan ook toch eens tot een uitbarsting komen.

Moet je altijd streven naar de lieve vrede

of kun je beter vrijmoedig uit spreken wat je op je hart hebt?

Is vrijmoedig spreken met het risico dat je conflicten oproept een goede weg om elkaar de waarheid te zeggen?

Mag je conflicten uit de weg gaan en om de lieve vrede te bewaren, de waarheid geweld aan doen? Mag je de waarheid verzwijgen omdat dat veiliger voor je bent?

Een hele vragenlijst. Die vragen gaan we niet stuk voor stuk behandelen.

Ik roep ze alleen maar op om te laten zien onder welke spanning profeten staan:

Jeremia, Jezus, profetische figuren in onze dagen.

We herkennen profeten altijd als mensen die je tegen de haren instrijken.

Ze hebben vaak een boodschap die je niet horen wilt. Als profeten voor naderend onheil waarschuwen heb je altijd mensen die zeggen: “Laat die man zijn mond houden. Hij brengt onrust onder de mensen. Hij is lastig en gevaarlijk”.

Over de meeste profeten uit de joodse Bijbel weten we niet veel. Hun persoon verdwijnt achter hun boodschap. Amos is een boer. Jesaja had mogelijk een functie in de tempel. Van Jeremia zijn enkele biografische notities opgenomen in de Bijbel. Vandaag zijn we getuigen van wat hem overkwam.

Het is in het jaar 588 vóór Christus. De Babyloniërs vormen een wereldmacht en bezetten alle kleine staten in het Midden Oosten. Nebukadnesar de koning van Babel, belegert de stad Jeruzalem. De nood in de stad is hoog. Er is geen brood meer. Koning Sidkia weet niet wat hij moet doen. Hij kan niet tegen de situatie op.

Jeremia roept uit: Dit zegt de Heer: wie in de stad blijven zullen sterven door het zwaard, de honger en de pest, maar wie zich overgeven aan de Babyloniërs zullen het er levend van afbrengen”.

Jeremia roept de bevolking op zich over te geven om verdere ellende te voorkomen.

De rijke edelen rond de koning zeggen dat ze steun moeten zoeken bij de andere grootmacht, bij Egypte.

Jeremia wordt gevangen genomen en in een put gegooid waar hij zal verhongeren.

Een buitenlander in dienst aan het hof schrikt zo van deze onrechtvaardigheid dat hij naar koning Sidkia gaat. Sidkia die van ellende niet weet wat hij moet doen laat Jeremia dan maar weer bevrijden.

De verdeeldheid in het land is groot. De vrijmoedigheid van de profeet wordt niet op prijs gesteld. De regering is wankelmoedig. De profeet moet persoonlijk lijden omdat hij Gods woord en wil bekend maakt.

De geschiedenis gaat zoals Jeremia gezegd had: Jeruzalem wordt ingenomen, de koning en de adel worden weggevoerd naar Babel, de tempel wordt geplunderd, Jeremia wordt met een groep vluchtelingen onder dwang meegenomen naar Egypte.

Een echte profeet die namens God spreekt is bereid onder zijn boodschap te lijden. Hij vlucht niet en doet geen concessies. Profeet zijn vraagt om moed.

Als Jezus aan zijn leerlingen vraagt: Wie zeggen de mensen dat ik ben? Dan noemen ze Elia en Johannes de Doper, en ook Jeremia. Drie profetische figuren die in zekere zin slachtoffer zijn omdat ze Gods Boodschap vrijmoedig uit droegen.

Ook Jezus ervaart zich als een dergelijk profeet. Hij spreekt vol vuur. Hij speelt met vuur. Hij is een vurig boodschapper van het Godsrijk.

“Het koninkrijk van God is midden onder U. Werk dan aan de groei en verbreiding ervan”, roept Hij uit.

Jezus speelt met vuur. Hij weet heel goed dat zijn boodschap verwarring oproept.

Hij ziet ook wel in dat er medestanders en tegenstanders zullen zijn.

Hij voorziet zelfs verdeeldheid in familie en gezinnen.

Hij brengt geen lieve vrede van: “ Beste mensen het valt allemaal wel mee.”

Of: “Alle mensen bedoelen het wel goed”. “ Iedere mens van goede wil is christen”.

Zijn Boodschap “Het rijk Gods is midden onder U en ga ermee aan werk” is zelf al conflictstof.

Jezus dwingt je om keuzes te maken. Hij daagt je uit ergens voor te gaan staan.

Als gerechtigheid een kernwoord is van ons geloof kunnen we het dan goed vinden dat aan mensen onrecht wordt aan gedaan.

Als wij onze naasten moeten liefhebben als onszelf – zij zijn een mens als wij - kunnen we dan aan mensen die om hulp vragen voorbij zien.

Als zorgzaamheid een grondwoord is van onze samenleving kunnen we het dan goed vinden dat wederom op ‘de zorg’ bezuinigd wordt. Deze conflictstof is actueel!

“Menen jullie dat ik op aarde vrede ben omen brengen. Neen, zeg ik jullie, juist verdeeldheid.”, zegt Jezus.

Is dat dezelfde Jezus die bidt om onderlinge eenheid en die we koning van de vrede noemen?

Jezus beseft heel goed dat de ware vrede gewonnen wordt door strijd en dat de ware eenheid pas bereikt wordt als we boven de verdeeldheid uitgroeien.

Onze kerk, ons land, onze samenleving zullen geen eenheid en vrede kennen zolang er nog mensen zijn die geen boodschap hebben aan het vuur van de liefde en de vrede van het Godsrijk.

Christenen van vandaag zullen vurige en strijdbare mensen moeten zijn die bereid zijn te lijden. Titus Brandsma had zijn mond kunnen houden toen de joodse kinderen van de Duitse bezetter de school uit moesten. Titus protesteerde:

“ Op katholieke scholen gebeurt dat niet”!

“Katholieke kranten mogen geen advertenties plaatsen van de nationaal socialisten. Deze stroming is gevaarlijk en goddeloos”, zei Titus.

In 1942 stierf deze vurige profeet van het vrijde woord.

Op vredelievende wijze durfde hij conflicten aan en als het Rijk Gods in gevaar kwam deed hij geen concessies.

Ook in onze dagen worden er vurige christenen gevraagd.

Brandt het profetisch vuur ook in ons?

Pastor

God, uw wil te doen is mijn vreugde.

hoor mij geroep om hulp als ik werk aan uw Koninkrijk.

Lector

De landen van het Middenoosten staan in brand

door het vuur van de haat en de oorlog.

Breng de mensen daar tot bezinning en help hen de weg vinden

naar ontmoeting en gesprek.

Alleen zo kan er vrede komen.                           

S T I L T E   Laat ons bidden.

Lector

In ons land leven veel mensen die aan Jezus’ woorden geen boodschap hebben.

Zij leven bij de dag en alleen voor zichzelf.

Doe hen beseffen dat U een goede toekomst voor al uw mensen wilt;

dat alleen in liefde en gerechtigheid een gezonde samenleving kan worden opgebouwd.

Maak ons tot vrijmoedige getuigen van uw Koninkrijk in ons midden.     

S T I L T E   Laat ons bidden.

Lector

In ons land heerst verdeeldheid over de richting van onze samenleving.

Help ons verder te kijken dan ons eigenbelang en

houd ons het oog gericht op de toekomst

waarin onze jongeren en kinderen zullen leven.

Dat wij hen een schone aarde na laten en een vredige maatschappij.

S T I L T E   Laat ons bidden.

Lector

Wij bidden voor de zieken, de bedroefden en de vereenzaamden.

Dat wij naar hen omzien en aandacht en tijd voor hen maken.

Voor de vakantiegangers. Om een goede en ontspannen tijd.

Voor de thuisblijvers. Dat zij zich niet eenzaam en vergeten voelen.

Voor onze persoonlijke intenties en de intenties in het boek:

… … Om verhoring van deze gebeden op voorspraak van de H. Anna en de Z. Titus Brandsma. S TI L T E Laat ons bidden.

 Pastor

Goede God, mogen wij door het doen van uw wil nu reeds

de vreugde van het komende Koninkrijk beleven.

Door Christus onze Heer. Amen.