25 december 2021, 1e Kerstdag
Kerstmis dagmis 2021
Jes. 52, 7-10; Heb. 1, 1-6; Joh. 1, 1-18
Vannacht (gisteren) hoorden wij het bekende kerstverhaal van Lucas.
Over de geboorte van Christus in het holst van de nacht, ergens ver weg onder de meest primitieve omstandigheden.
Het goddelijke wordt openbaar onder eenvoudige mensen.
Onder de goede burgerij is er geen plaats.
De machtigen herkennen het niet.
Toch is er in het verhaal sprake van grote vreugde en licht, van heil en vrede. Maar alleen eenvoudige herders hebben oog voor het licht en verstaan het engelengezang.
In deze beeldtaal tracht Lucas onze ogen te openen voor de betekenis van de komst van Jezus Christus in onze wereld.
Vanmorgen horen we een ander kerstverhaal, dat van Johannes.
Meer in poëtische termen, maar opnieuw komt het aan op horen en zien.
Wat valt er te horen?
En kunnen wij vandaag nog wat met die boodschap?
Via de TV en andere media worden wij al de hele dag bestookt met allerlei boodschappen: koop dit en je zult genieten, doe dat en je wordt gelukkig.
We zijn eraan gewend geraakt en luisteren amper meer, want we weten wel dat er van al die beloften meestal niet veel terecht komt.
Het leven valt niet altijd mee, we zijn niet altijd gelukkig met onszelf, soms krijgen we zware klappen te verwerken, ook tijdens deze pandemie.
En ook als we ergens succesvol in zijn, is het gevoel van tevredenheid vaak maar tijdelijk.
Dan kunnen gevoelens van onvrede ons soms wakker houden.
Somberheid kan overheersen, het gevoel dat je in het leven zit opgesloten.
Je ziet het niet meer zo zitten.
Maar dan wordt het weer Kerstmis en wordt je in de kerk aangezegd dat je het ANDERS kunt zien, dat je vandaag iets ANDERS kunt horen.
Dat vereist wel dat je probeert te zien en te luisteren met de ogen en oren van het geloof.
Je hebt als het ware een speciale antenne nodig.
Alleen dan heb je een kans de boodschap te verstaan.
Wat ons vandaag wordt voorgehouden is een Woord van bevrijding uit beklemming en opgeslotenheid, een Woord van licht en liefde dat ons nieuwe hoop geeft.
Waar kunnen we dat Woord horen? Net als mensen sinds vele eeuwen hebben ondervonden, kunnen we die Stem horen in de stilte van ons hart.
Daar kunnen vernemen wie we werkelijk zijn en hoe we bedoeld zijn.
Dat is in ons veelal chaotische en drukke leven niet gemakkelijk.
Gelukkig mogen we daarbij ook vertrouwen op de getuigenissen van vele profeten en uiteindelijk op het woord van Gods zoon zelf.
Want wie Hem ziet, ziet de Vader.
In Hem wordt Gods bedoeling met de mensen openbaar.
Daarom wordt Hij ook wel het Licht genoemd.
Maar zoals Johannes zegt: “Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis kon het niet aan”.
Ook ons zicht is vaak verduisterd.
We moeten presteren, we moeten allerlei mensen tevreden stellen, we komen tijd tekort.
Toch hebben we soms het vage gevoel en ook de hoop dat ons leven voller, zinvoller zou kunnen zijn.
We zouden willen leven op een wijze waarop we met onszelf meer vrede zouden hebben.
Johannes zegt ons: “Aan diegenen die Hem toch opnamen, heeft Hij het vermogen gegeven om kinderen te worden van God”.
Kinderen van God, doet ons dat niet denken aan de doop van Jezus in de Jordaan? “Deze is mijn geliefde zoon”, kreeg Hij te horen uit de hemel.
Net als Jezus mogen wij ons geheel gekend en geliefd weten als zonen en dochters van God.
Hij aanvaardt ons zoals wij zijn, met onze mogelijkheden en beperkingen.
Als wij dat eens diep tot ons konden laten doordringen.
Dat zou ons echt verlossen van veel zorgen.
Voor St. Paulus kwam dit besef binnen als een donderslag bij heldere hemel. Het besef dat deze grote liefde niet verdiend hoeft te worden, maar geheel gratis is, veranderde zijn leven volkomen.
Niet het voldoen aan allerlei wetten en regels, slechts het geloof in Christus en de ervaring dat dit hem geschonken was.
Dat stond voortaan centraal in zijn leven en verkondiging (Gal. 3, 2-5).
Het besef van pure genade dat tevens een opdracht inhoudt.
Op 25maart vierden wij de aankondiging van de engel Gabriël aan Maria dat zij moeder zou worden van de Heer.
Je zou kunnen zeggen: Kerstmis begint al op 25 maart.
Net als Maria worden wij vandaag uitgenodigd Christus geboren te laten worden in ons leven.
Want we moeten Hem wel willen ontvangen.
En wie dan werkelijk mag beleven gekend en geliefd te zijn, voelt spontaan de neiging deze aandacht en liefde ook door te geven, in het besef dat we allemaal geliefde kinderen van God zijn.
Ieder mag dat doen op zijn of haar eigen wijze en eigen plaats.
Zo zal het woord ook in onze dagen vlees kunnen worden. God werkt immers met onze handen en voeten.
Als wij zo in het leven proberen te staan, mogen wij erop vertrouwen dat de heilige Geest ons zal bijstaan en inspireren.
Hij zal onze somberheid wegblazen, onze pijn verlichten.
Hij zal onze blik verruimen, onze oren scherpen en ons hart verwarmen.
Hij zal ons bemoedigen in donkere dagen om een beetje licht te zijn voor elkaar.
In die zin mogen we elkaar een zalig en gezegend kerstmis toewensen.
PLK