11 april 2021, het onzichtbare zichtbaar maken
Overweging Viering van Woord en Gebed,
2de zondag van Pasen, Jaar B d.d. 11-4-2021
Thema: Het onzichtbare zichtbaar maken
In de eerste lezing hebben we gelezen dat de jonge christengemeenschap zich had verenigd met het doel geen persoonlijk bezit te hebben. Al het materiële werd verdeeld naar behoefte en niemand kwam iets te kort. Je kan het bijna niet geloven, mensen die alles met elkaar delen en daar tevreden mee zijn.
Wat is er toch gebeurd dat zij mensen werden één van hart en één van ziel en dat zij allemaal hetzelfde geloof hadden aangenomen? Wat heeft hen aangezet om zo te gaan leven?
Dat lezen we in het stukje tekst dat vooraf gaat aan onze lezing. Die tekst vertelt wat er is gebeurd. De apostelen die op een zekere plaats bijeen waren, werden getuigen van een wonderteken. Ze hadden gebeden en met elkaar gepraat over hoe het nu verder moest, want zonder Jezus durfden zij het geloof niet te verkondigen uit angst voor gevangenschap en om gedood te worden. Maar plotseling begon de plaats waar zij waren te beven. Het was een wonderteken waarmee de verrezen Jezus de apostelen liet weten dat Hij hen niet in de steek zou laten, integendeel Jezus blies de Geest over hen, zodat ze sterk werden in hun geloof en de moed hadden om te getuigen.
Zo voelden de apostelen zich ineens een ander mens geworden, vol van genade en vreugde. Zij preekten vrijmoedig en zonder angst. Hun zending werd concreet en zichtbaar voor iedereen. Overal getuigden ze met kracht en klem van de verrezen Heer.
En zo ontstond er een hechte groep van volgelingen die één van hart en ziel waren en die hetzelfde geloof hadden aangenomen. Ze hadden samen iets wonderlijks beleefd. En door de sterke band met elkaar konden zij in hun dagelijks leven afstand doen van persoonlijk bezit en zo werd het geloof zichtbaar door de daden van de apostelen en vele volgelingen.
Johannes schrijft in de tweede lezing dat God ons te hulp schiet. Hij noemt ons Zijn kinderen en Hij bemint en beschermt ons, maar God vraagt aan ons om zijn werk voort te zetten en Hij zegt: Onderhoud de tien geboden. Dat is niet moeilijk, want je bent immers een kind van Mij en door deze tien leefregels te onderhouden word je gesterkt in je geloof en win je de hele wereld. Door samen te zorgen voor elkaar, heb je de vrede in de wereld gewaarborgd.
Wat een vertrouwen heeft God in ons! En wat een verantwoording legt hij op onze schouders! Wij hebben de opdracht gekregen om- te- zien naar alle kinderen van God. Het geloof zichtbaar te maken door onze persoonlijke zending. In ons en in elke naaste is er ook een onzichtbaar beeld van God. Dat onzichtbare beeld wordt zichtbaar als wij iets hebben betekend voor onze medemens.
In het evangelie komen wij Tomas tegen. Hij is een degelijk en trouw mens, op hem kun je rekenen. Hij is onze vriend, onze tweeling broer. Als hij zijn vrienden ontmoet, begrijpt hij niets van het verhaal over Jezus die door dikke muren en gesloten deuren opeens in hun midden stond. En de vredeswens had uitgesproken en aan hen had Hij zijn wonden laten zien. Hoe kan dat nou? Tomas had met eigen ogen gezien hoe Jezus had geleden en hoe hij de vernederende kruisdood moest ondergaan. En natuurlijk wist hij ook dat de verrezen Jezus was terug gegaan naar zijn Vader.
Toch bleef Tomas nog even vasthouden aan de oude situatie waarin Jezus nog op aarde leefde en alles veel beter en zichtbaar was. Daarom wilde Tomas eerst zijn vingers in de wonden leggen en zijn hand in Jezus’ zijde. Maar als dat niet kon dan was het voor de diep teleurgestelde Tomas einde verhaal. Het leek allemaal voor niets geweest. Wat en wie moet hij nog geloven? Jezus was altijd zijn steun en toeverlaat, maar nu zou het nooit meer worden, zoals het vroeger was.
Voor Tomas was het nieuwe tijdperk dus nog niet gekomen. Hij moest even tijd hebben om in te zien dat het leven zonder de zichtbare Jezus een heel ander leven voor hem zou worden. De tijd van zien en aanraken was voorbij. Het is nu de tijd van: Zalig zij die niet gezien en toch geloofd hebben.
Ik denk dat wij ons helemaal herkennen in Tomas. Wij laten ons ook niet zo maar wonderlijke verhalen aanpraten en wij accepteren ook niet zo maar ingrijpende veranderingen in ons leven. We houden het liever bij het oude en vertrouwde dan weet je waar je aan toe bent.
Daarom mocht Tomas op Jezus en zijn vrienden rekenen. Zij hadden geduld met hem. Ze waren ook niet boos. De apostelen gunden Tomas zijn kritische houding. Hij hoefde niet van hen meteen te geloven wat zij geloofden. Hij werd ook niet buitengesloten als de ongelovige. Nee, hij mocht zichzelf blijven. Ze gunden hem ook zijn twijfel en ook de tijd om tot geloof te komen. En zo ervaarde Tomas barmhartigheid en ook liefde, geduld en zorgzaamheid. Wij kennen Jezus alleen maar uit de verhalen en misschien ook uit de al oude gebaren en rituelen die vaak heel zichtbaar zijn bijv. in de sacramenten. En het zijn juist de sacramenten die ons vormen tot een hechte gemeenschap.
Wij zullen Jezus niet als mens van vlees en bloed ontmoeten. Jezus is niet meer zichtbaar, maar als de verrezen Heer is Jezus altijd zichtbaar. Iedere keer als wij samenkomen, het Woord met elkaar delen en het Brood voor elkaar breken, mogen wij geloven in het nieuwe leven waar Jezus nu nog steeds in ons midden en in onze wereld aanwezig is. Ons geloof maakt het mogelijk het onzichtbare toch zichtbaar te maken, als wij hier en wereldwijd zorgdragen voor elkaar. Amen.
B. Bots
.