21 mei 2020, Hemelvaart

                   Hemelvaart, 21 mei 2020, TB (corona)

 

Handelingen, 1, 1-11; Mat. 28, 16-20

Misschien voelt u zich in deze dagen erg verlaten. Durft u niemand binnen te laten, mist u uw geliefden. Lijkt het leven zijn smaak wat te hebben verloren. En hoewel er langzaamaan weer wat meer open gaat, is de toekomst nog erg onzeker. Hoelang gaat dit allemaal nog duren? Hoe groot is dan het contrast met de sfeer van de paastijd. Een tijd van bemoediging en nieuwe hoop!

Pasen, Hemelvaart, Pinksteren. Eigenlijk is het één groot feest. We vieren dat de dood niet het laatste woord heeft. Dat Jezus wel gedood is, maar als de levende Heer is opgestaan en onder ons werkzaam is. Hij leeft bij God, als de verrezen Christus, en Hij leeft onder ons, als wij in zijn Geest omzien naar elkaar.

Vlakbij Jeruzalem kan de pelgrim een steen bezichtigen, waarin de voetafdruk te zien zou zijn van Jezus, toen hij ten hemel voer. Maar we beseffen tegenwoordig dat het de evangelisten niet gaat om een verslag van een soort ruimtevaart. We hebben te maken met geloofstaal. De evangelisten willen ons iets vertellen over Jezus’ verheerlijking bij God, over zijn terugkeer naar zijn Vader. Daarbij gebruiken ze beelden die ze kennen uit het Oude Testament. Beelden zoals de berg en de wolk. Deze verwijzen naar Gods aanwezigheid. En net als de grote profeet Elia wordt Jezus ten hemel opgenomen.

Zo leeft Jezus nu bij God. Maar waar is God, waar zoeken we de hemel? Johannes zou ons antwoorden: God is overal waar liefde is. Ubi caritas, Deus ibi est. Waar liefde is, daar is God. God moeten we dus zoeken in de harten van de mensen. Waar mensen elkaar liefde betonen, daar begint de hemel.

We hoorden in het evangelie zojuist dat Jezus ons belooft met ons te zijn tot het einde der tijden. En Hij draagt ons op: maakt alle volkeren tot mijn leerlingen. Leerlingen in de liefde. De opdracht om zijn ideaal voort te zetten. Niet naar de hemel te blijven staren. Ons werkterrein ligt op aarde. De zichzelf-gevende liefde als de hoogste menselijke waarde. Als we zo handelen, zal de levende Heer in ons midden zijn. Hemelvaart is niet een herdenking van Jezus die weg is, maar de erkenning van zijn werkzame stuwende kracht onder ons, vandaag.

Zo moeten ook de apostelen dat hebben ervaren. Het begon met een grote ontgoocheling en teleurstelling, ook in zichzelf. Ze hadden Jezus, toen het erop aankwam, alléén gelaten en waren gevlucht. Bang voor de buitenwereld, hadden ze zichzelf opgesloten. Ze moeten Hem enorm gemist hebben. Maar in hen groeide het geloof: Hij hoort bij God, Hij kan eenvoudig niet dood zijn. Hij leeft. Maar waar? Bij God in de hemel, dus. En ze staren naar boven. Maar langzaamaan, neemt het besef toe: daarboven is Hij niet. Alsof ze door engelen worden toegesproken: kijk niet naar boven, maar kijk om je heen. Want Jezus is niet verdwenen, maar op wonderlijke wijze ook weer teruggekeerd (Zegveld). Hij leeft in alle mensen van goede wil.

Hier op aarde moeten wij ervoor zorgen dat het wonder zich blijft herhalen. Net als de apostelen moeten wij ons open stellen voor de H. Geest, die ons leert hoe God deze wereld wil regeren. Niet met macht, maar met liefde, zoals Jezus ons voordeed. Wij vinden het soms moeilijk dat God zich lijkt terug te trekken uit onze wereld. Dat God het aan ons overlaat om ernst te maken met de komst van zijn rijk. Maar Jezus beloofde ons de komst van de H. Geest. Hij zal met ons zijn tot het einde der tijden. Daar mogen we op vertrouwen.

Hemelvaart. Ruim twee duizend jaar na de kruisiging van een lastige rabbi in een buitengewest van het Romeinse rijk worden in de hele wereld nog talloze mensen begeesterd door de idealen waar die rabbi voor stond. Oprecht open staan voor elkaar. Opkomen voor de zwakken en ontrechten. Je leven delen met elkaar en zelfs weggeven voor de ander. Leven vanuit liefde en vergeving in plaats van gericht op status en macht. Hij deed dat vanuit een sterk besef van geliefd te zijn bij God. Met Hem voelde Jezus zich verbonden als met een Vader. Zijn wil te doen zag Jezus als zijn voornaamste taak op aarde. Het is onze opdracht in zijn geest verder te bouwen aan Gods koninkrijk, zonder dag en uur te kennen. Dat moeten we aan God overlaten. Wij mogen zaaien, Hij zorgt voor de groei in de nacht.

Bidden wij dan om de komst van de heilige Geest. Kom heilige Geest, vervul de harten van ons, uw gelovigen en ontsteek in ons het vuur van uw liefde. Zend uw Geest uit en alles zal worden herschapen en Gij zult het aanschijn van de aarde vernieuwen. God, Gij hebt de harten van uw gelovigen door de verlichting van de HG onderwezen; geef dat wij door die HG de ware wijsheid mogen bezitten en ons altijd over zijn vertroosting mogen verblijden. Geef ons dat wij vreugde beleven aan ons geloof, dat wij vreugde beleven aan de gemeenschap, dat wij vreugde beleven aan wederzijdse dienstbaarheid, en dat wij vreugde beleven aan het doorgeven van ons geloof. Dat vragen wij u door Christus, onze Heer. Amen

PLK