3 mei 2020, 4e zondag van Pasen
4e zondag van Pasen, 3 mei 2020, TB (roepingenzondag)
Handelingen 2, 14a.36-41; Johannes 10, 1-10
Ik ben de deur tot het leven, horen we Jezus zeggen in het evangelie. Als je het geheim van het leven wilt leren kennen, kom dan bij Mij in de leer en leef zoals Ik je heb voorgedaan. Want in Mij vind je de weg naar het echte, waarachtige leven.
Velen gaan deze dagen een andere weg. De waarheid van het christendom komt ze voor als wat ouderwets en achterhaald. Ja, ze geloven nog wel in iets, maar in wat? Soms zijn mensen op zoek naar nieuwe goeroes, of ze creëren zelf een mix van oosterse en westerse wijsheid. Anderen hebben zich teleurgesteld afgekeerd van de kerk. Wat ze in Jezus zagen, vinden ze in het instituut met zijn strakke regels en onbegrijpelijke dogma’s niet terug.
Maar wie was dan die Jezus, die zichzelf de Goede Herder noemde? Vanaf het begin was er over zijn persoon onenigheid. Velen waren van zijn woorden en daden onder de indruk, maar met name de geestelijke leiders van die dagen koesterden wantrouwen. Hij was hun teveel een vrije vogel, die zich niet altijd aan de regels hield en hun gezag bij de interpretatie van de Thora betwistte. Hij ontwikkelde zich meer en meer tot een bedreiging van de bestaande situatie en hun posities daarbinnen. Uiteindelijk werd Hij uitgeschakeld door een dood aan het kruis.
Maar, zo horen we Petrus uitroepen in de eerste lezing, jullie hebben je vergist! Hebben jullie dan niet gezien dat Hij degene was naar wie in het Oude Testament al jaren werd uitgezien door de profeten? Nee, niet een Messias die met geweld de Romeinen verdrijft. Eerder een dienaar, die zijn leven geeft voor anderen, zoals aangekondigd door Jesaja. Een dienaar ook die namens God vergeving van zonden verkondigt. Verstaan we dat nog? De vreugdevolle gedachte dat we, ondanks al onze fouten en gebreken, geliefd zijn bij God? Dat we elke dag opnieuw mogen beginnen?
Hoe beluisteren wij de stem van de Goede Herder in ons leven? In hoeverre is ons leven vrij van angst? Durven wij door de deur, die Jezus heet, het leven binnen te gaan? Of zijn we bang voor alle regels waaraan we ons moeten houden, en voor wat de mensen over ons zullen zeggen? En hoe staat het met de kerkelijke leiders van vandaag? Durven zij nog de vrijheid en de vergeving te verkondigen waarin Jezus ons is voorgegaan? Durven ze nog te vertrouwen op de gave van de Heilige Geest?
Welke weg toont ons de Goede Herder? In het gesprek met de Farizeeën worden, als ik het goed versta, twee wegen afgewezen. Allereerst de weg van de beknelling. Dat is de weg waarop de mens wordt kleingemaakt en vermalen door regels, dwang en controle. En ook binnen de kerk was en is dat nog vaak aan de orde. Daartegenover bepleit Jezus een leven in werkelijke vrijheid. Dat is overigens niet hetzelfde als vrijblijvendheid, egocentrisme en pakken wat je krijgen kan. Dat laatste is juist de tweede weg die volgens het evangelie doodloopt.
Nee, volgens Jezus is er een derde weg tussen beknelling en vrijblijvendheid. Dit is de weg van de echte vrijheid. Een leven verlost van angst en schuldgevoel, en daardoor open voor het werkelijk zien van de ander. Op roepingenzondag worden wij allen aangespoord om, in navolging van Jezus, een deur voor anderen te zijn. Zoals goede vaders en moeders voor hun kinderen een deur naar het leven vormen. En zo mogen we ook tezamen als kerk een ruimte vormen, waar niemand wordt veroordeeld en velen tot hun recht komen.
Mogen wij, elk op de plaats waar wij leven, proberen Jezus op onze eigen bescheiden wijze na te volgen, juist ook in deze paastijd waarin we de levende Heer onder ons aanwezig weten. Vrees niet, zegt Hij ons, weet dat je geliefd bent en leef zonder angst, ook al leven we in onzekere dagen, steeds op weg naar elkaar. Want dat is de weg van God.
En als het echt moeilijk wordt in ons leven, mogen dan de woorden van psalm 23 ons troost en kracht geven: “Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed”. Moge het zo zijn. Amen.
PLK