26 april 2020, 3e zondag van Pasen
Overweging 26 april 2020.
De Emmausgangers zijn op weg, ze lopen met een bedrukt gezicht, de derde dag na Zijn dood, speelt dit alles zich af, ze zijn zonder hoop. Ze spreken met elkaar over wie ze hebben verloren en dat er vrouwen waren die denken dat de gekruisigde nog leeft, maar wij, wij hebben niets gezien. Wij lopen van Jeruzalem vandaan , we gaan hier vandaan.
Jezus is het die vragen stelt: Wat weten jullie over jezelf? Jullie die traag van hart zijn, zo moeilijk in vuur en vlam te zetten? Wat weten jullie over het vuur dat in jullie binnenste smeult?
Verrijzen is niet iets wat je van buiten af constateert. Wanneer hun ogen opengaan spreken de Emmausgangers niet over wat ze hebben gezien maar over wat ze hebben gevoeld: Was ons hart niet brandend, toen Hij tot ons sprak? Eerder hadden zij geen flauw vermoeden van het vuur dat al zo lang in hen smeulde. En wat doet Jezus op deze Paasavond op de weg naar Emmaus? Wat anders dan blazen over dat wat in hen al aanwezig was.
Wat zouden wij over onszelf weten als Jezus niet de vlam kwam aanwakkeren die smeult onder de as en ze deed oplaaien? Is de Verrezene niet in de eerste plaats degene die ons doet verrijzen, die de levende doden die wij zijn, opnieuw tot leven wekt, die het vuur onder as van onze teleurstellingen, opnieuw doet oplaaien?
We voelen ons misschien wel teleurgesteld na afgelopen dinsdag, dat onze intelligente lock down nog in ieder geval een maand langer gaat duren. Zeker voor mensen die helemaal niets mankeren maar zich wel sociaal geïsoleerd voelen. Is het soms onbegrijpelijk van wat er gebeurd, dat er zomaar een land stil gelegd word. Ondernemers zien hun inkomsten dalen. Onze mensen die verblijven in verpleeghuizen vragen zich misschien wel af wanneer mag ik weer bezoek ontvangen van mijn kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen? Wanneer zal ik ze weer zien?
Iedereen heeft te maken en ondervind de gevolgen van corona.
Hebben wij nog wel hoop? En waar hopen wij hoop? Wat is ons perspectief?
Misschien zijn wij nu wel met zijn allen terug gekeerd naar Jeruzalem. Jeruzalem de stad waar Jezus voor ons geleden heeft. Wij lijden collectief nu ook , we onderkennen, net zoals die Emmausgangers , onze opstandigheid, onze droefheid en bitterheid en daardoor dalen wij allemaal af naar ons eigen onvermogen. Misschien kunnen wij zeggen: ik ben de kruisweg gegaan of ik onderga die kruisweg om ook te kunnen voelen hoe God mij met zijn levensvreugde ook weer vervult. Misschien worden wij hier nu meer ontvankelijk voor. Jezus zegt het zelf ook: Moest de Christus dan niet lijden om binnen te gaan in zijn heerlijkheid?
Wij gaan deze weg niet alleen. Laten wij aan Jezus ons verhaal doen, misschien met de hulp van iemand anders, gelukkig kunnen wij nog telefoneren , of skypen of facetimen, gelukkig dat we wel zoveel technieken tot onze beschikking hebben. Dus we kunnen onze verhalen blijven delen met elkaar zodat wij elkaar kunnen blijven volgen en met elkaar mee blijven lopen, zoals Jezus dat ook deed, en wij horen hoe Jezus vandaag optreedt zonder daarbij een moraliserende les te geven.
Blijf bij ons! Wij verlangen uit alle kracht dat God ook ons doet opstaan en dat wij mensen worden die andereen doen opstaan. ’Vraag en u zal gegeven worden’! Zei Jezus al eerder in het evangelie.
En wat u zal worden gegeven is misschien niet meteen te meten aan resultaten, winst of daad. Het is de heilige Geest, de adem die uw zwak gloeiende houtskool weer kan doen ontvlammen. Immers gebeurde dat ook niet onderweg en ‘s avonds bij de maaltijd?
Want Jezus ging bij hun binnen om bij hen te blijven. Maar ging Hij ook niet binnen bij onszelf? Ging Jezus niet vooral binnen in hen? Hoor wat ze zeggen: Was ons hart niet brandend in ons, in ons binnenste? De gelijkenis is frappant met wat Hij onderweg had gezegd: Moest de Christus dat niet lijden om binnen te gaan in zijn heerlijkheid? En toen ging Hij binnen om bij hen te blijven. Je zou zeggen dat Jezus binnengaat in het licht van God wanneer Hij kan binnengaan in een mensenhart om er te blijven! Jezus was in hen binnengegaan om hen niet meer te verlaten. Liefde der mensen eerstgeboren licht, laatste woord van hem die leeft.
Amen.