7e zondag van Pasen
7e zondag van Pasen, 13 mei 2018 , TB
Handelingen 1, 15-17. 20a. 20c-26; 1 Johannes 4, 11-16; Johannes 17, 11b-19
“Opdat ze volkomen vervuld mogen zijn van mijn vreugde”. Op de avond van Witte Donderdag horen we Jezus bidden voor zijn leerlingen die na zijn dood zullen achterblijven. Dat gebed is ook voor ons, de verre opvolgers van die eerste getuigen, die vandaag – hoe moeizaam soms ook – de weg van Jezus willen voortzetten.
Jezus beseft als de beste dat die weg niet eenvoudig is. Vreugde beleven in deze ‘wereld’ valt niet altijd mee. Want hoe ziet die wereld eruit? Ieder van ons komt op zijn weg talloze obstakels tegen die het geluk in de weg staan. Allerlei vormen van ziekte en tegenslag kunnen ons frustreren en boos maken. Relaties kunnen kapot gaan. Uit angst dat we erbij inschieten, richten we ons dan vooral op onszelf. Er ontstaat een wereld van ieder voor zich en wegkijken van het leed van een ander.
Jezus zag dat heel goed. Hij zegt tegen ons: jullie moeten het in deze moeilijke wereld zien te rooien, maar weet goed dat je niet van deze wereld bent. Bij jullie, mijn leerlingen, moet een heel andere logica gelden. De logica van de liefde. Jullie moeten je perspectief verbreden en je aandacht verplaatsen naar de ander. Als je je verdiept in de noden van de ander, relativeer je vanzelf je eigen zorgen en pijn. In de verbondenheid en solidariteit die zo ontstaat, zul je de echte vreugde vinden die ik bedoel, zegt Jezus. Je bent niet langer gevangen in de leugen van ‘ieder voor zich’, maar je bevindt je op mijn weg, die de waarheid over het echte leven is. De weg die tot vreugde leidt.
Kortgeleden werd verslag gedaan van een boeiend gesprek tussen twee spirituele leiders, de Daila Lama en aartsbisschop Desmond Tutu (Het boek van vreugde). De centrale vraag luidde: hoe kan een mens in deze wereld vreugde ervaren ondanks allerlei tegenspoed? Want tegenspoed kennen we allemaal. Zorgen, angst, pijn, wanhoop, eenzaamheid, afgunst, niemand ontkomt er aan. En hoe blijft een mens dan overeind? Heel kort gezegd: door jezelf niet centraal te stellen, maar je te richten op de ander. Eigenschappen als nederigheid, humor en acceptatie van de omstandigheden kunnen daarbij helpen. Vergevingsgezindheid, compassie, dankbaarheid en edelmoedigheid eveneens.
Jezus waarschuwt zijn leerlingen voor de geest van de wereld: het recht van de sterkste, economisch gewin, prestige en genotzucht. Daarbij worden anderen gebruikt en misbruikt. Zo mag het onder jullie niet toegaan, zegt Jezus. Wie Mij wil volgen, moet mensen tot hun recht laten komen, dienaar zijn voor elkaar. Door die geest, de heilige Geest die Jezus zijn leerlingen toezegt, moeten we ons laten leiden. Toch weten we dat het ook in de kerk niet altijd goed gaat. Dat was al zo vanaf het begin. Het verraad van Judas en het weglopen van vrijwel alle apostelen toen het erop aan kwam, zegt genoeg.
In de eerste lezing hoorden hoe de plaats van Judas onder de apostelen opnieuw werd ingevuld, zodat ze weer met zijn twaalven zijn. Twaalf, ook het aantal stammen van Israel. Er zijn twee kandidaten. We horen dat deze aan twee eisen moeten voldoen. Ze moeten vanaf het begin met Jezus hebben meegelopen door het joodse land. En ze waren getuigen van de verrijzenis. Verder is het interessant ze zien hoe de procedure verliep. Na een voorselectie van twee kandidaten door de apostelen, werd door het lot bepaald wie het uiteindelijk moest worden. Het werd Mattias. Het is alsof het verhaal zegt: menselijke overwegingen zijn belangrijk, maar tenslotte vertrouwen we het – via het lot – toe aan God zelf. Een besef dat ook in het leven van ieder van ons een belangrijke rol mag spelen.
Net als de apostelen zijn ook wij – door onze doop – geroepen om mensen van Jezus’ weg te zijn, in deze wereld maar niet van de wereld. Mensen die zich telkens opnieuw door Jezus’ geest laten raken en inspireren om oprecht naar elkaar om te zien. Mensen die als gelovige gemeenschap de eenheid bewaren en zich verbonden blijven voelen, vooral met de kleinen en zwakken. Bidden wij deze week om de komst van de heilige Geest, opdat deze ons hierin blijft bemoedigen en mag vervullen met de vreugde van Christus. Amen.
PLK