Titus Brandsma Gemeenschap Amstelveen

3 december 1e zondag van de advent

Overweging

Het leven laat zich niet plannen. Onverwachte gebeurtenissen kunnen een weldaad zijn. Maar zij kunnen ook veel roet in het eten gooien. Sommige mensen “wandelen” door het leven zonder dat hen iets naars overkomt. Omgekeerd is ook aan de orde. En meer dan wij soms denken. Als ik loop te klagen relativeert mijn wijze vrouw mijn negatieve gevoelens met een aloude uitspraak “ elk huis heeft zijn kruis”. Deze zet mij weer op een positieve rit. Maar toch … er zijn momenten dat ik mij afvraag waar God is. Ik zou graag een beroep op Hem doen, maar het is alsof Hij zich niet laat “zien”. In de eerste lezing doet het Joodse volk een beroep op God. Het voelde alsof Hij niet meer aanwezig was. Uiteindelijk blijkt het te gaan om het afschuiven van hun eigen verantwoordelijkheden. De periode van Jesaja heeft veel weg van onze tijd. Houdingen zoals “het zal mijn tijd wel duren” en “ik bepaal zelf wel wat goed en niet goed is” zijn langzamerhand normaal geworden in onze tijd. Wij zijn zover dat wij denken te kunnen bepalen of een leven voltooid is of niet. Wij, als gelovigen, weten dat wij niet zonder God kunnen. Hij heeft ons de vrijheid gegeven zelf invulling te geven aan ons leven maar Hij verlangt dat wij leven naar Zijn geboden. Dus de wereld bewoonbaar houden en de mensen die het moeilijk hebben bijstaan. God, wij hebben U nodig. Wij doen een beroep op U. Wij weten dat U ons steunt. U bent altijd aanwezig en geeft ons kracht.

Waakzaamheid

God wees er, open de hemel en daal af, smeekt Jesaja in zijn gebed. En Marcus laat Jezus zeggen dat waakzaamheid is geboden, want de Mensenzoon komt. Maak je geen zorgen, Hij komt. Maar wanneer…., dat weet alleen de Vader, zegt Jezus tegen zijn leerlingen. Waakzaamheid wordt gekenmerkt door een houding van wachten en verwachten. Wachten is aan de orde van de dag. Een eenvoudige afspraak met de onderhoudsmonteur om de kapotte vaatwasser te repareren betekent wachten. Hij komt bijv. op woensdag, maar hoe laat is onbekend. Nou, er is wel gezegd dat hij tussen 9.00 uur ‘s morgens en 6.00 uur ’s avonds komt. En dan maar wachten. Plotseling gaat de bel om 5.00 uur ‘s middags, je veert op, doet de deur open en ja!, eindelijk hij is er. Op zo’n moment overkomt je een licht gevoel van opluchting. Gelukkig de vaatwasser gaat gerepareerd worden. Er zijn gebeurtenissen waarin ons iets overkomt dat vele malen ernstiger is. Bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare. Op dat moment is het nacht voor ons. Onze wereld valt in elkaar. Het verdriet is groot. God waar bent U? Hebt Gij mij verlaten?

Nee, dat heeft Hij niet want we weten dat God trouw is aan ons. Juist op die momenten wordt van ons verwacht waakzaam te zijn om het licht aan de horizon te zien schijnen.

Het is niet alleen kommer en kwel. In ons leven overkomen ons ook heel gelukkige momenten. Ik heb zo een moment ervaren. Terwijl God altijd al sluimerend aanwezig was, kwam hij plotseling toch echt in mijn leven.

Ik wil deze ervaring graag met u delen. De herinnering aan dat moment geeft mij altijd veel kracht wanneer ik ga twijfelen aan Gods aanwezigheid.

Tijdens de paaswake in 2013 ben ik door onze voormalige pastor Tom Buitendijk gedoopt, heb ik mijn vormsel ontvangen en ben ik ter communie gegaan.

Tom heeft mij ook voorbereid op deze zèèr gedenkwaardige en mooie gebeurtenis in mijn leven. Tijdens één van onze gesprekken heb ik bekend dat ik al een keer ter communie was gegaan. Hij was er niet zo blij mee, maar toch heeft hij aandachtig geluisterd naar mijn getuigenis. En deze is als volgt.

Hier volgt mijn getuigenis.

Een goede vriend en ik waren een paar dagen op retraite in abdij Sion te Diepeveen. De gebedsdiensten volgden wij trouw. Deze diensten maakten op mij veel indruk mede door de devotie van de monniken. De eucharistieviering gaf mij al het gevoel dat God zeer nabij was. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en met vrede in mijn hart heb ik toen (zonder gedoopt te zijn) het brood en de wijn tot mij genomen. Wij stonden met de monniken in een halve kring, toen het brood werd gegeven. De beker met wijn stond op een klein altaar. In een rij stonden wij op onze beurt te wachten om uit de beker te drinken. Uiteindelijk was ik aan de beurt. Ik voelde een soort devote spanning opkomen. Ik nam met trillende handen voorzichtig de beker tot mij en bracht deze langzaam naar mijn mond. Wat mij toen overkwam zal ik nooit meer vergeten. Ik werd overmand door een intens gevoel van geluk. Dit moment was zo emotioneel dat de tranen in mijn ogen sprongen. Ik kon deze uiting niet bedwingen. Mijn tranen volgden de weg van de minste weerstand en liepen over mijn wangen. Ik voelde mij als het ware opgetild. Een weten dat ik op mijn plaats was maakte zich van mij meester.

Mij is iets moois overkomen. En was ik er opeens klaar voor? Een volmondig ja. Ben ik waakzaam geweest? Ja, ik voelde in de kerk van de abdij Gods aanwezigheid. Maar deze gebeurtenis is mij overkomen. God was er plotseling. God zal mij sterken in goede en in moeilijke tijden. We mogen van God hulp en heil verwachten.

Advent

De advent is een tijd van gezelligheid. Mooie etalages, prachtige kerstverlichting en sfeervolle muziek. Een tijd van dromen over vrede. Even de barre realiteit buiten sluiten. Advent is ook een tijd van de voorbereiding op de geboorte van Jezus en deze geboorte vieren wij met kerstmis. Maar zijn wij ons wel bewust van het grote mysterie dat hier achter zit. Namelijk dat God mens wordt in Jezus. God is klein geworden. Gewoon geboren uit een vrouw van eenvoudige afkomst in een ruimte waar gezelligheid ver te zoeken is. Als mens is Hij ons gelijke. Wij kunnen niet om zijn woorden heen,…. Gods woorden. Maar wij zijn echter mensen van vlees en bloed, met al onze volkomenheden en onvolkomenheden. Wij moeten er ons dus van bewust zijn dat wij feilbaar zijn. En leren niet alleen de ander te vergeven, maar ook jezelf.

Wij verlangen naar een tijd van vrede. Voor ons zelf en voor ons allemaal. Een langzaam proces, maar wanneer wij er bewust aan werken en zoveel mogelijk leven volgens Gods woord zal de dageraad gaan gloren aan de horizon. Dit vraagt van ons waakzaamheid. Waakzaam zijn dat wij ons hart volgen en onze ziel niet verkopen. God, open de hemel en daal af.

Laten wij deze advent in gaan met de volgende woorden van Jezus Christus, ..Hebt uw naasten lief als u zelf.

Amen

Karel Berrier