24, september De parabel van de arbeiders in de wijngaard
Overweging 24 september 2017.
De parabel van de arbeiders in de wijngaard schetst ons een arbeidssituatie.
Jezus tekent God als een eervolle werkgever, met een werkterrein en een correct aanbod van arbeid en bijbehorend loon. Hij is duidelijk de eigenaar. Heel het gebied is hem eigen. Maar hij heeft arbeiders nodig. Er is werk te doen. Leven en werk zijn er gunstig. Zo heeft God de wereld wel voorzien. Er is aanbod. Voor de mens is het, eigen aan de schepping, gave en opgave. Hij wil uitdrukkelijk dat mensen er werk van maken. Ga werken in mijn wijngaard, is zijn boodschap. Hij roept mensen daartoe op. Meer zelfs., als gedreven werkgever verdraagt hij niet dat mensen werkloos toezien. En hij insisteert met aandrang dat ook zij aan de slag gaan. Er is loon voorzien, een billijk bedrag. Tot nu toe dus geen vuiltje aan de lucht.
De mens is echter niet alleen een werkend mens. Hij is ook een denkende mens, met oog op vooruitgang en winst. En die menselijkheid speelt hem serieus parten. Het is zo herkenbaar. Waar we leven, leven we samen; en waar we werken, werken we vaak samen. Collega’s worden zo vlug concurrenten. De verschillen springen zo vlug in het oog (afkomst, karakter, talenten, rijkdom, overtuigingen, ideeen en gedachten). Door vergelijken en jaloersheid worden die verschillenden nog meer opgemerkt. En zo wordt een eigen gedachte wel eens aangescherpt, tot in het fanatieke toe. Zo kan zelfs wie wijs is heel eigenwijs worden. Het kan een mens doof en blind maken voor goede intenties en een eerlijke houding. Gedachten van andere mensen of gedachten van God kunnen volledig in de kiem gesmoord worden, puur door mijn eigen gedachte.
De arbeiders uit de parabel, die een hele dag gezwoegd hebben, hebben er ook wel hun gedachten over als ze merken dat anderen, die nauwelijks een uurtje gewerkt hebben, hetzelfde loon krijgen uitbetaald. Gelijk loon voor gelijk werk, is toch wel een terechte vakbondsslogan die we het liefst ook gerealiseerd zien, zo niet worden we toch wat geïrriteerd.
Dat is echter allemaal naast en buiten God gerekend. Uw gedachten zijn niet mijn gedachten, zegt God. Zo laat Jesaja optekenen. Zijn maatstaven zijn niet die van de mensen. De parabel drukt ons met de neus op de feiten. Gods gerechtigheid is niet die van de mens. Voor een ons is dit wel even slikken. De feitelijke situatie van beloning in de parabel is er een van gelijk loon voor ongelijk werk. Het zijn van die zaken die wij moeilijk kunnen verdragen. Hoe ga je hiermee om?
Als gelovige kom je, op zoek naar de hoogste, uiteindelijk toch bij God terecht. Hoe ziet Hij het? Hoe denkt Hij erover? Jezus herinnert ons aan Gods goedheid en consequente gerechtigheid. Vlijmscherp klinkt het in de uitspraak: Zijt gij kwaad omdat ik goed ben? Dan is de parabel ten einde. De bal ligt nu bij ons. Zoals wel meer worden onze gedachten gezuiverd. Zo menselijk is het. We komen misschien weer tot het besef, zoals het spreekwoord zegt: Een mens wikt maar God beschikt.
Gij moet een leven leiden dat het evangelie van Christus waardig is, schrijft Paulus, tweede lezing. Als we het evangelie als norm erkennen, dan is het de boodschap om er ook naar te leven.
We worden aangemoedigd aan te sluiten op Gods goede weg. Dat vraagt om een voortdurende opdracht: bijstellen, bijsturen. Om in eendracht te zijn met God zullen e op onze levensweg een voorloper, een gids nodig hebben. Hoe vinden we anders de rechte weg? Ikzelf ben de weg, heeft Jezus ooit gezegd, daar is waarheid en leven.
Een weg die ons ook mag leiden naar vrede. Vandaag is het ook de sluiting van de vredesweek daarom wil ik afsluiten met een volgende gedachten.
Stel je voor, kom los! Laat je meevoeren op de golven van je verlangen. Verwonder je opnieuw als toen. Spiegel je in een ander en lach. Open je! Laat je meevaren op de golven van je verbeelding.
Stel je voor een stad waar het altijd dag blijft bruggen niet meer nodig zijn vloeiende rotondes met duurzaam licht op groen cirkelend om een fontein met helder stromend water.
Alles een speelterrein zonder hekken waar gespeeld wordt door jong en oud zwart en blank en noem maar op. Waar gegeten en gedronken wordt gelachen en gehuild getroost en bemind en noem maar op.
Laat je optillen uit de rauwe realiteit laat je meenemen door je dromen laat je opnemen in een wolk van grote woorden, liefde, recht, vrede en noem maar op…
Stel je voor dat je meedoet
Stel je voor!