6 augustus 2017, Gedaanteverandering op de berg

Gedaanteverandering op de berg, 6 aug. 2017, TB

Daniel 7, 9-10. 13-14; Mat. 17, 1-9

Leidraad: diepingrijpende ervaringen

Stelt u zich eens voor dat u in een droom een soort wonderlijke godservaring heeft, een ervaring waardoor in uw leven alles ineens duidelijk wordt: wie u bent en wat de bedoeling is van uw leven. Een ervaring ook waarin u de belofte krijgt dat het – ondanks alle pijn en verdriet – eens allemaal goed zal komen. Een ervaring waarin alles goed voelt en u zich een geliefd mens weet.

U zou vreemd staan te kijken en zich misschien wel twee keer bedenken voordat u over deze ervaring met anderen durft te spreken. Ze zouden u maar voor gek kunnen verslijten. En toch komen dergelijke ervaringen regelmatig voor. Ze hebben diepingrijpende gevolgen in een mensenleven. Ze kunnen de richting ervan verregaand beïnvloeden. Mensen kunnen er vaak levenslang op teren, ook als er later soms lange perioden van grijsheid en middelmatigheid volgen. Als je er op durft te vertrouwen.

Over dergelijke diepingrijpende godservaringen gaan de lezingen van vandaag. In de eerste lezing over een visioen van Daniël, dat zijn leven als profeet richting zal geven. En in het evangelie horen we het prachtige verhaal over, wat wel genoemd wordt, de gedaanteverandering van Jezus op een berg.

Misschien vraagt u zich af hoe dit feest op 6 augustus terecht komt. Wel, dat is precies 40 dagen voor het feest van de Kruisverheffing, op 14 september. Het visioen van vandaag en het lijden en sterven later hebben dus alles met elkaar te maken.

Bergen zijn in alle godsdiensten plaatsen waar de Godsontmoeting plaatsvindt. Wie een berg opklautert, laat het dagelijks leven achter zich en komt zichzelf tegen. De mens is op zoek naar zijn diepste zelf en reikt naar God, om zijn opdracht in het leven te verstaan.

Jezus beklimt, in het gezelschap van zijn meest intieme vrienden, Petrus, Johannes en Jacobus, een berg. Het zijn dezelfde leerlingen die hem later zullen vergezellen in de Hof van Olijven. Op die berg verandert Hij voor hun ogen van uiterlijk; zijn gezicht begint te stralen en zijn kleren glanzen als het licht. Hij heeft er een ontmoeting met Mozes en Elia. Het lijkt erop dat Jezus, in gesprek met de vertegenwoordigers van zijn eigen Joodse traditie, onderzoekt of Hij op de juiste weg is. Jezus kiest meer en meer een eigen interpretatie van de schriften. Een interpretatie waarin de liefde belangrijker is dan de regel. Daarbij komt Hij regelmatig in aanvaring met de farizeeën en schriftgeleerden.

Jezus voorvoelt dat Hij gevaar loopt als Hij in zijn keuzes volhardt. Maar in het visioen op de berg wordt alles helder en de angst voor de dood wijkt als sneeuw voor de zon. Zijn levensopdracht en identiteit worden opnieuw bevestigd: “Dit is mijn Zoon, van wie ik veel houdt”. De stem die klonk bij de doop in de Jordaan, wordt nogmaals gehoord. En Jezus weet: ik ben de geliefde Zoon, dit is mijn weg, tot en met het einde in Jeruzalem.

In tegenstelling tot Matteus die ons niets laat weten over de inhoud van het gesprek met Mozes en Elia, vertelt de evangelist Lucas ons: Ze spraken over het levenseinde dat hij in Jeruzalem zou moeten volbrengen. Misschien heeft een mens, zelfs Jezus als de mensenzoon, een dergelijk goddelijk visioen nodig om zich volledig weg te kunnen geven, omwille van de geloofwaardigheid van zijn levensmissie en voor het behoud van zijn vrienden.

En de leerlingen intussen? Ze worden eerst enthousiast en Petrus roept uit: Heer, het is hier goed. Laten we drie tenten bouwen en alles houden zoals het nu is. Zien, soms even. De leerlingen mochten even proeven van Gods heerlijkheid en willen deze ervaring het liefst vasthouden. Ze willen er nog niet van weten dat het gewone leven weer doorgaat. Tegelijk worden ze ook bang van wat ze hier meemaken. Ze zijn nog niet toe aan het inzicht dat de pijn en de dood ook bij het leven horen. Ze moeten weer van de berg afdalen en voorlopig zwijgen over deze gebeurtenis. Totdat de Mensenzoon uit de dood is opgestaan.

Als u ook bijzondere ervaringen kent in uw leven, momenten misschien die uw leven op z’n kop zetten, die alles anders maakten? Koester ze, ga er behoedzaam mee om, maar wees niet bang. Diepingrijpende ervaringen kunnen broos en kwetsbaar zijn. Ze maken ons stil in het leven. Maar ze kunnen ons ook dragen in moeilijke tijden.

God valt niet te bewijzen. Maar soms mogen we iets proeven van zijn aanwezigheid. Dan mogen we ons gezegend weten en die ervaring verwelkomen als een geschenk. Maar we mogen er niet in blijven steken. We worden uitgedaagd het een plaats te geven in ons dagelijks leven. En, in een enkel geval, kunnen we er voorzichtig woorden voor vinden en daarmee anderen tot zegen zijn.

PLK