15 januari 2017, een keerpunt

Overweging 15 januari 2017

Toen ik het eerste vers las van Jesaja 49,waar onze eerste lezing uit komt, moest ik meteen aan onze zoon Marc denken. Daar staat “Toen ik nog in de moederschoot was, heeft de Heer mij geroepen”.

Onze Marc heeft altijd geweten dat muziek zijn ding was. Op zijn zestiende wist hij dat hij muzikant wilde worden en nu, op zijn 27e , heeft bij besloten zijn baan op te zeggen en voluit voor de muziek te gaan; een keerpunt in zijn leven.

In de lezingen van vandaag zien we iets dergelijks gebeuren.

In de eerste lezing zien we dat Jesaja, de dienstknecht van de Heer. Als hij door de Heer wordt aangesproken, verzucht hij dat ie moe is en zijn krachten heeft verspild. Toch spreekt hij zijn vertrouwen uit in de Heer. En die geeft hem een nieuwe opdracht; een opdracht die verder reikt dat het huis van Jakob, verder dan het joodse volk. Hij wordt aangesteld als een licht voor alle volkeren. Het heil van de Heer moet reiken tot in de uithoeken van de aarde. Het is een keerpunt in het leven van Jesaja.

We zien al snel een vergelijk met het evangelie, waarin Johannes de Doper Jezus aanwijst als degene die na hem komt.

Ook Jezus wist vanaf de moederschoot dat hij een roeping had. In ieder geval wist zijn moeder dat. Voor het eerst kwam dat naar buiten toen Hij als twaalfjarige achterbleef in de tempel en uitleg gaf over de schriften. Na een leven in de stilte, waarin hij ongetwijfeld zijn vader heeft geholpen als timmermansknecht, heeft Hij zo rond zijn dertigste een keerpunt in zijn leven. Hij treedt naar buiten. Johannes ziet Hem en hij weet, ook al kent hij Hem niet, dit is de man die na mij komt. Hij noemt hem het Lam Gods, dat de zonde van de wereld weg neemt. Deze woorden zijn ons heel bekend, we horen ze steeds weer als uitnodiging tot de communie. Het Lam Gods, Jezus reageert er eigenlijk niet op als Johannes Hem zo noemt. Daar lezen we althans niets over. We weten niet wat er Jezus omging toen Johannes Hem zo noemde. Was het verwondering of schrok Hij ervan? De leerlingen van Johannes hoorden wel wat hun leraar zei. Ze werden er door geprikkeld, nieuwsgierig gemaakt. Wie zou deze Jezus dan wel zijn. Ook voor Johannes was dat eigenlijk nog de vraag. Tweemaal staat er in de tekst “Ook ik kende Hem niet”. En toch herkende hij Jezus door een teken dat hem was voorspeld, dat de Geest op Hem zou neerdalen.

Zo zijn wij er dan getuige van dat Jezus zo rond zijn dertigste een keerpunt in zijn leven heeft. Johannes de Doper predikte tegen de gevestigde orde in. Het louter toepassen van regels was hem vreemd. Een maand geleden hoorden we ook al dat Johannes bepaald niet zachtzinnig was en weerstanden opriep. Jezus noemt hij degene die na hem komt. Denkend in dezelfde lijn, maar met meer oog voor de mensen om Hem heen, zowel degenen die het met Hem eens waren, als degenen die zich tot de gevestigde orde beschouwden en de regels bepaalden. Jezus ziet het als zijn roeping de ware Geest van God te tonen, Hij stelt de medemens centraal. Ieder mens is een kind van God. We zien ook dat Jezus zich houdt aan de regels van Israël, totdat die regels het belang van de medemens schaadt, hij geneest een zieke ook op de Sabbat.

Zoals Jesaja een bredere opdracht had en ook een licht voor de heidenen moest zijn, om het heil tot de uiteinden der aarde te brengen, zo zien we ook dat Jezus zich niet beperkt tot de Israëlieten alleen. Hij stelt zich ten dienste van God voor alle mensen; Hij is daarin aan God gelijk.

Deze levenshouding heeft ook de apostel Paulus aangenomen. Ook Paulus heeft op een keerpunt in zijn leven gestaan. Hij is door Gods wil geroepen tot apostel van Christus Jezus. Hij is op reis gegaan om de boodschap van Jezus Christus ook aan andere volkeren te verkondigen. Ook schreef hij brieven aan de geloofsgemeenschappen die hij had gesticht. Vandaag hoorden we de opening van zijn eerste brief aan kerkgemeenschap van Korinthe. Het is een gebruikelijke opening van de brieven van Paulus. Paulus heeft veel plaatsen bezocht en brieven geschreven. We lezen nog regelmatig uit de geschriften van Paulus. Zijn boodschap is ook voor ons nog steeds van betekenis.

Inde loop van de tijd is de blik op de wereld behoorlijk veranderd. Ontdekkingsreizigers maakten de belevingswereld groter en in de tegenwoordige tijd zien we wat er in de wereld gebeurd. Via de televisie en ook doordat het reizen veel gemakkelijker is geworden, zien we met eigen ogen de wereld veranderen.

Het wordt steeds duidelijker dat we met betrekking tot de energiebronnen een keerpunt hebben bereikt. De ontwikkelingen met betrekking tot het milieu zijn aanleiding tot grote zorgen.

Ook nu staan er mensen op, die op inspirerende wijze er voor kiezen om zich in te zetten voor verbetering van de wereldsituatie. Is ook hier de hand van God zichtbaar? Gaat dit ook over de uithoeken der aarde, waar Gods heil gebracht moet worden? Is het niet zo dat de boodschap van Jezus Christus niet alleen gaat over de verkondiging van het Woord, maar ook een opdracht in zich heeft om de handen uit de mouwen te steken en je in te zetten voor de medemens in ruimste zin van het woord.

Jezus beleefde bij Johannes de Doper zijn keerpunt, hij was vanaf zijn prilste jeugd al voorbestemd om op aarde te laten zien wat God van ons verlangd. Veel beproevingen heeft Hij daarna moeten ondergaan, maar door zijn volharding gaf Hij ons een beeld van God, zijn Vader.

Voor ons, hier in de Titus Brandsma Kerk, kan het ook zo zijn, dat wij, ieder voor zich, op een keerpunt komen; dat er iets van ons verwacht kan worden. Dat wij dan ook de kracht mogen hebben om te zeggen: Hier ben ik God.

En onze muzikant? Die maakt, met de leden van zijn rockband, mooie muziek; met daarbij inspirerende teksten. Op dit keerpunt in hun leven is dat misschien hun opdracht. God weet het.

 

                                                                       Johan Jongma