7e zondag van Psen: Wel in de wereld niet van de wereld

07Pasen2015

 

Inleiding

Van harte welkom in deze viering tussen Hemelvaart en Pinksteren.

We zijn in afwachting van de Heilige Geest die met Pinksteren komen zal.

Deze zondag zijn we in zekere zin verweesd.

Jezus is ons voorgegaan naar de hemel, naar God Zijn vader toe;

de Geest moet nog komen.

Zijn wij nu zonder God op aarde? Neen natuurlijk niet!

Het is een beeld dat wij “wezen” zijn.

Wat weeskinderen doen, is stil staan bij de woorden van hun ouders,

bij de boodschap van hun leven.

 

Overweging

 

Voordat we dit gaan doen willen we eerst zingen bidden om ontferming.

Vorig jaar zomer waren we met aan aantal parochianen en gemeenteleden in Trier.

Vlak bij Trier ligt de Mattias abdij. Een van de reisgenoten zei: “Dat is een foutje in het programma. Het moet de Matteus abdij zijn. Genoemd naar de apostel en evangelist”. Het kostte enige moeite om de schrandere tochtgenoot te vertellen dat het geen fout was en dat de genoemde Mattias wel degelijk apostel is.

Maar eerlijk is eerlijk: over hem is buiten het verhaal van zijn keuze niets bekend.

De legende vertelt dat hij door bijlslagen om het leven is gekomen. Hij wordt met een bijl afgebeeld en is daarom de patroon van timmerlieden, houthakkers, vleeshouwers en – schrik niet – van chirurgen.

Naar aanleiding van zijn keuze krijgen we wel een beter idee wat een apostel is:

  • Een van de twaalf. Dat getal twaalf duidt op de twaalf stammen van Israel. Apostelen zijn de stamvaders van het nieuwe volk van God. Op hen is de kerk gebouwd als een stad met twaalf poorten. Twaalf invalshoeken om Jezus en zijn boodschap te leren verstaan.

  • Een apostel heeft daadwerkelijk met Jezus mee gelopen door het joodse land en gezien en gehoord hoe Jezus in worden daad optrad. Apostelen zijn de eersten die de beweging die Jezus oproep gaan dragen. Vòòr de kerk was er de Jezus beweging. Die beweging houdt de kerk levend en behoedt ook vandaag nog de kerk voor verstarring. Wij noemen de kerk apostolisch omdat zijn bewogen wordt door het concrete spreken en handelen van Jezus. We zien hoe paus Franciscus de kerk vandaag weer in beweging krijgt: een nieuw elan, een nieuw enthousiasme.

  • Een apostel is getuige van de verrijzenis. Zij garanderen door hun getuigenis de kerk van ons geloof. De kern is: God heeft partij gekozen voor het leven en optreden van Jezus door Hem uit de dood te doen opstaan. Het leven en optreden van Jezus moet verder gaan in deze wereld opdat de wereld gered zal worden van dodelijke machten en krachten die in de wereld heersen.

Ook al weten we niets van Mattias af, door hem weten we beter wat de kerk onder apostel verstaat en hoe de kerk apostolisch kan zijn: volk van God – in beweging – om de wereld te redden. Dat is de roeping en zending van iedere gelovige.

We zitten in de tussentijd van Hemelvaart en Pinksteren. We denken terug aan Jezus en staan stil bij het gebed dat hij voor zijn sterven tot God richtte en in aanwezigheid van zijn leerlingen uitsprak.

In gebedstaal geeft Jezus de apostelen zijn boodschap mee.

Hij bidt om eenheid van de twaalf. Hij weet dat dat niet gelukt. Judas heeft hem verlaten om hem over te leveren. Maar ook die elf moeten doorgaan om in eensgezindheid en saamhorigheid zijn boodschap vóór te leven en uit te dragen.

Verkondigen zonder het zelf vóór te leven tast de geloofwaardigheid van de kerk tot in onze dagen aan. Ook al zal de Jezus beweging met Mattias opnieuw het getal twaalf bereikt hebben, de wonde van de ontrouw zal de kerk blijven tekenen.

De pijn dat we het geloof niet ten volle kunnen beleven houdt ons wel in beweging. Maar we streven naar een kerk waarin het Rijk Gods op licht. We zijn er nog niet.

Jezus bidt voor de leerlingen dat zijn wel in de wereld, maar niet van de wereld zullen zijn. Want als zij van de wereld zijn dan verloochen zij de waarheid van Jezus’ boodschap. Die waarheid is: er breekt een nieuwe wereld door de oude heen: een hemel op aarde. Jezus bidt dat wij die spanning tussen IN de wereld en niet VAN de wereld kunnen uithouden.

We hebben geen andere plek om te leven dan de wereld. De wereld is alles wat ons omvat: de aarde, de mensen op aarde, de culturen, de godsdiensten, de levensbeschouwingen, de wetenschap, de sociaal – economische werkelijkheid. Wij leven er in en wij willen daarin gelukkig mens zijn.

Maar juist dat zal ons nooit lukken als wij de wereld toe behoren. Toebehoren betekent: er helemaal in op gaan, ons onderwerpen aan haar regels; mee doen met de wet van sterkste; mee doen met het beste voor jezelf te houden; mee doen en mee denken met wat zogenaamd “iedereen”, de massa, denkt, meent, doet en voelt. Door je zelf in deze wereld te zoeken, verlies je je zelf, verlies je de kern van jezelf, verlies je het beeld van God dat in jou leeft. Jij, mens, bent altijd méér dan de wereld je kan bieden. Je bent bestemd kind van God te zijn.

Als wij als christenen niet VAN de wereld zijn, zijn we dan een stelletje wereldvreemde en zelfs wereldvijandige mensen. Er zijn veel mensen die ons dat willen doen geloven. Mensen die vinden dat er alleen maar wereldse wetten zijn. Mensen die vinden dat alles democratisch moet zijn. Weet U: op democratische wijzen worden oorlogen begonnen, staan dictators op, worden mensen onderdrukt of in de steek gelaten. Er zijn zogenaamd beschaafde mensen die vinden dat alle bootvluchtelingen beter kunnen verdrinken dan geholpen worden. Misschien is het best waar dat democratie de beste regeringsvorm is, maar het Rijk Gods tot stand brengen vraagt om meer dan democratische besluitvorming. In de wereld zijn wij niet van de wereld.

Maar als je niet van de wereld bent, dan hoef je nog niet tegen de wereld te zijn.

Jezus zegt dat Hij naar de wereld gekomen is om de wereld te redden. Redding ligt er alleen in de volgehouden liefde. In een liefde die sterker is dan de dood. In een liefde die voorbij ziet aan eigenbelang. In een liefde die de andere mens in zijn nood verstaat. Het is de opdracht van christenen om liefde handen en voeten te geven. In ons eigen gedrag, maar ook in de opbouw van de samenleving.

Met een ruimere liefde zouden we minder bezuinigen in de zorgsector.

Met een ruimere liefde zouden we gastvrijer zijn voor Syrische vluchtelingen.

Met een ruimere liefde zouden we de verhuftering in de samenleving tegen gaan.

Is het een romantisch idee dat liefde de wereld kan redden? Het is géén valse romantiek. Het gaat om het geloof dat liefde een kracht is die de wereld kan veranderen. Het gaat om de hoop dat als wij volhouden in liefde te leven, de wereld van God aanbreekt. Het gaat erom of wij liefde willen schenken aan mensen de onze liefde nodig hebben. Dat dit eens waar mag worden, dat is waar Jezus voor bidt. Amen.

 

Pastor

Bidden wij met Jezus mee om redding van de wereld.

 

Lector

Voor de wereldsamenleving.

Dat de politieke leiders zich bekommeren om mensen in nood.

Dat zij geloven in de krach van de liefde.

Laat ons bidden.

Lector

Voor de kerk.

Dat zij in beweging blijft om naar mensen toe te gaan.

Dat zij de liefde als maatstaf neemt voor haar spreken en handelen.

Laat ons bidden.

Lector

Voor onszelf

Dat wij de moed hebben te geloven in de kracht van de liefde.

Dat wijk de hoop niet opgeven op een betere wereld.

Laat ons bidden.

Lector

Voor de geloofsgemeenschap van Titus Brandsma.

Voor de zieken in onze kringen. Om beterschap en goede moed.

Voor een ernstige zieke. Dat hij zich kan toevertrouwen aan God.

Voor de jongeren die examen doen. Om helder inzicht.

Voor de intenties die leven in ons hart. Om verhoring.

Voor de intenties in het boek…… Geef deze mensen wat goed voor hen is op voorspraak van de Heilige Anna en de Zalige Titus Brandsma.

Laat ons bidden.

 

Pastor

Goede God, zendt ons de beloofde Geest die in onze hatten het vuur van de liefde ontsteken zal en brandende zal houden.

Amen.