7 december Tweede zondag Advent Thema Er is een weg door de woestijn
Inleiding
Op deze tweede zondag van de Advent ontmoeten we de figuur van Johannes de Doper. Hij is een charismatisch prediker die Jezus aanspreekt.
Door hem geïnspireerd zal Jezus zijn zending beginnen.
Vandaag roept deze profetische figuur ons op
om de weg te bereiden zodat Jezus ook tot ons kan komen.
Hij preekt een boodschap van bekering.
Jezus zal komen om een boodschap van vreugde te brengen in woord en daad.
Open wij ons hart voor Hem die komen zal.
Daartoe bidden wij om Gods ontferming
om deze Eucharistie goed te kunnen vieren.
Openingsgebed
God, U roept uw volk op de paden recht te maken
en de weg te effenen voor uw komst.
Help ons om ons om te keren naar U toe.
Maak ons tot mensen die vol geloof en hoop
verlangen naar uw komend Koninkrijk.
Mogen wij u spoedig ontmoeten in Jezus,
Uw Zoon, onze broeder en Heer in eeuwigheid.
Gebed over de gaven
God, U roept ons op tot gerechtigheid en vrede.
Moge deze maaltijd een begin zijn van een nieuwe samenleving waarin U wilt wonen te midden van ons mensen.
Zend over ons en deze gaven uw Heilige Geest en maak ons nieuw.
Dit bidden wij u door Christus onze Heer. Amen.
Slotgebed
God, u schenkt troost en bemoediging
aan mensen die willen leven in de gezindheid van Jezus.
Moge zijn aanwezigheid in Woord en Sacrament
ons dagelijks leven steeds vernieuwen.
Houd ons oog gericht op de nieuwe samenleving
die Jezus met ons beginnen zal.
Dit bidden wij u door Christus onze Heer. Amen.
Overweging
De woorden van de profeet Jesaja: “Troost, troost toch mijn stad”, zijn in zekere zin tijdloos geworden. Of beter gezegd: ze passen in iedere tijd. Als het koor zingt: Consolamini, consolamini popule meus, dan raakt dat ergens een snaar van binnen.
Deze woorden kleuren ons Adventsverlangen. Wij zoeken naar troost, bemoediging en naar innerlijke vrede. In de onrustige wereld van vandaag biedt geloof in God ons deze troost. God gaat in op ons verlangen. Geloof biedt troost. Maar pas op…
Deze troost wordt pas aangeboden nà bekering, nà een ommekeer in mentaliteit.
De stad Jeruzalem – de samenleving waarin mensen wonen, leven en werken - kan pas troost ontvangen nà haar straftijd. De samenleving heeft eerst zwaar te lijden gehad. Vaak door eigen schuld. Door eigen wijsheid. Door zich van God af te keren. Door een Godvergeten samenleving te willen zijn. Pas als alle ongerechtigheid uit stad en land verdreven zijn kan God zijn woning vinden tussen de mensen. Ook deze woorden passen in iedere tijd.
In beide lezingen wordt gesproken over de woestijn. Een stem roept: “Bereidt een weg waarlangs de Heer komen kan. Draag zorg voor een effen en rechte weg.”
Een weg bereiden betekent een weg gaan. Er ontstaat alleen maar een weg door hem met eigen voeten te maken. Je moet zelf de stappen zetten. Om de richting van de weg te bepalen moet je wel weten waar je zit. Van daaruit kun je beginnen.
Waar staan wij hier en nu in de samenleving van vandaag? Lijkt onze samenleving op Jeruzalem, de stad van vrede en gerechtigheid? Kent onze samenleving nog de grondwoorden van het geloof: barmhartigheid, vergeving, liefde, nieuwe kans?
Heeft onze samenleving vaak niet de trekken van een woestijn?
De gedroomde samenleving waar we troost en bemoediging ontvangen is nog ver weg. Amstelveen is nog geen Jeruzalem. Ons land nog niet het beloofde land.
Wij zitten in zekere zin in de woestijn en zoeken een weg om er uit te komen.
En die weg is een andere weg dan die we nu begaan! Nu raken we steeds verder en dieper de woestijn in. Ommekeer is nodig! Bekering!
Een woestijn wordt gekenmerkt door tegenstellingen: overdag gloeiend heet, ’s nachts bitter koud. De woestijn is dor en droog, maar bij een beetje neerslag bloeit de woestijn met de mooiste bloemen.
Een woestijn is een plek van eenzaamheid waardoor je tot diepere zelf komt zoals Johannes de Doper. Je gaat scherper zien wat er aan de hand is in kerk en samenleving. Johannes voelt zich geroepen om het onrecht aan de kaak te stellen, om nieuwe wegen te wijzen.
Een woestijn is een plek van heroriëntatie in je leven. Ben ik op de goede weg? Moet ik andere wegen gaan? Johannes nodigt stad en land, Jeruzalem en Judea uit om naar de woestijn te komen. Van daaruit maken mensen als bekeerlingen een nieuwe start. Door het water van de Jordaan heen nieuw land binnen. Jeruzalem nieuw.
Als we vandaag de troost van Godswege willen ontvangen, moeten we de verwoestijning van ònze samenleving kunnen aanwijzen en onder ogen zien. Dan kunnen wij tot bekering komen. We moeten toegeven dat ook wij niet zonder schuld zijn dat de samenleving woestijntrekken heeft.
Wanneer wij de groei van de economie belangrijker vinden dan het welzijn van mensen, dan zal de verkilling in de samenleving toenemen. Er komen koude winters aan. Met 1 januari gaat 2015 er heel veel veranderen in ‘zorgland’. Zijn we dan nog op weg naar een solidaire en zorgzame samenleving? Reken er maar op: verhalen zullen steeds schrijnender worden.
Wanneer wij tegenstellingen blijven creëren van wij en zij: arm - rijk, slecht opgeleid – goed opgeleid, allochtoon – autochtoon, zullen wij vuurtjes van onrust blijven stoken. Hete zomers staan ons te wachten.
Wanneer wij geen zorg dragen voor het milieu en geen eerbied hebben voor de schepping als gave Gods, zal deze aarde uitgeput raken en onbewoonbaar worden voor komende generaties. Wanneer wij de aarde beheersen in plaats van beheren blijven woestijnen groeien. In de samenleving en in de natuur.
Wanneer de kerk een gezelligheidsvereniging wordt, waarin de woorden van de profeten niet meer worden gehoord, zullen kerk en godsdienst steeds meer verdwijnen uit onze samenleving. Wij worden dan een Godvergeten samenleving.
In een Godvergeten samenleving geldt het recht van de sterkste en wordt de kwetsbare klein mens naar de rand gedreven van de maatschappij. Egoïsme triomfeert!
Waar staan wij hier en nu in de samenleving van vandaag? Spreekt Johannes de Doper ons aan? Roept hij ons op tot ommekeer en willen wij op een keerpunt in ons leven staan? Maken we serieus werk van een rechte weg waarlangs God ons tegemoet kan komen?
Wij steken Adventskaarsen aan als teken van hoop. Ja, wij willen licht zien!
Wij houden een Adventsactie voor hygiëne in een kindertehuis in India.
Ja, wij gunnen deze kinderen toekomst.
Wij besteden in de Kersttijd zorg en aandacht aan zieken en aan eenzamen.
Ja, willen mensen nabij zijn.
Dit zijn allemaal stapjes die samen een weg vormen om van de woestijn een leefbare wereld te maken. Maar de voornaamste stap die wij moeten zetten is toch een innerlijke stap: durf ik te gaan leven in de gezindheid, in de mentaliteit van de Komende.
Durf ik een mens van God te worden, Durf ik met Jezus, het Kind van Bethlehem, een nieuw begin te maken met de samenleving. Een samenleving waar Gods komend Rijk van gerechtigheid en liefde centraal staat. Als wij die heroriëntatie aan durven is er toekomst. Als wij ons niet bekeren groeit de Godvergeten woestijn steeds verder. Dat wilt u tocht niet!
Pastor
Keren wij ons tot God die als een zorgzame Herder ons tegemoet wil komen.
Lector
Voor de wereldkerk, de kerk van ons bisdom en voor onze parochiegemeenschap.
Dat wij de woorden van de profeet Johannes verstaan en ons bekeren.
Dat wij wegbereiders worden voor Gods komst in onze samenleving.
S t i l t e Laat ons bidden.
Lector
Voor de samenleving in onze stad en in ons land.
Dat wij in Jezus’ Naam warmte en licht brengen voor wie in duisternis zitten;
dat wij troost en bemoediging schenken voor wie geen uitzicht heeft.
Help ons telkens opnieuw een begin te maken met het Rijk Gods in ons midden.
S t i l t e Laat ons bidden.
Lector
Voor ieder van ons persoonlijk.
Dat wij de moed hebben onrecht te benoemen en te herstellen
Dat wij barmhartig en mild zijn tegenover hen die verkeerde wegen bewandelen.
Help ons elkaar op de weg van Jezus te houden om Hem te begroeten als Hij komt.
S t i l t e Laat ons bidden.
Lector
Wij bidden voor kinderhuis in de staat Andhra Prades
waar de Stichting Derde Wereld Hulp zorg voor draagt.
Dat weeskinderen met liefde worden opgevangen en toekomst geboden wordt.
Dat zieke kinderen geholpen kunnen worden en genezen.
Dat kinderen met geestelijke en lichamelijke beperkingen als volwaardig mens worden behandeld.
Mogen wij met de medewerkers in het huis zorg dragen voor hygiëne
zodat het huis veilig en gezond is.
Ook aan hen wilt U,o God, troost, bemoediging en genezing schenken.
S t i l t e Laat ons bidden.