Brandsmaberichten 9, 28 mei - 17 juni
www.titusbrandsmaparochie-amstelveen.nl
Periode 28 mei – 17 juni 2013
2 juni Sacramentsdag – Eerste Communie
Zaterdag 17.00 uur Eucharistieviering T. Buitendijk
Zondag 10.15 uur Eucharistieviering T. Buitendijk
Op zondag 2 juni zullen de 7 kinderen hun Eerste Communie doen. Het zijn: Laurens Hoogenboom; Ana da Silva Paiva; Gelila Woldemariam;
Vivienne Majarocon; Keanu Baul; Elijah Veer; Trens Torres
Voor hen en voor onze parochie is dat een feest. Het koor van de Filippijnse gemeenschap zal zingen. Het belooft een vrolijke viering te worden. Waarom laten ouders hun kinderen de Eerste Communie doen? Dit lijkt een simpele vraag, maar de antwoorden zijn toch wel moeilijk. Ouders willen hun kinderen ‘iets meegeven ‘van het geloof zoals ze dat zelf vroeger ook ontvangen hebben. Gelukkig hebben deze ouders goede herinneringen aan deze tijd. Toen al was de Eerste Communie een kwestie van “ Samen spelen, samen delen”. Ouders signaleren bij kinderen ook religieuze gevoeligheid. Daar willen ze eerbied mee omgaan. De rite van de Eerste Communie kan daarbij behulpzaam zijn. “ Je hoort vanaf nu bij de grote mensen”. Ouders vinden ook dat het geloof troost kan bieden wanneer er verdriet en tegenslag op hun weg komt. En dat het geloof kracht geeft daar dan door heen te komen en perspectief biedt. “Geloof als troost en uitdaging”. Geloven heeft te maken met solidariteit, met groei naar volwassenheid en met levenskunst. Het zijn hele rijke waarden. Voor de ouders valt het niet mee deze drie waarden in verband te brengen met de verhalen van en over Jezus en met de Eucharistie waarin de kinderen voor het eerst gaan deelnemen. Toch is die band er. Jezus biedt in het Brood van de Eucharistie zijn levenswijze aan aan alle mensen. Solidariteit, Door dit Brood groei je in je geestelijke kwaliteiten uit tot waarachtig men. Volwassenheid. .Door dit Brood wordt je gesterkt om het leven in al zijn facetten aan te kunnen. Levenskunst. In het vieren van de Eucharistie weven we ons eigen levensverhaal in het verhaal van Jezus. Wij worden door de viering van de Eucharistie steeds meer christen. Deze gedoopte kinderen zijn van harte welkom aan de Tafel van de Heer. Op Sacramentdag vieren we dat het Brood en de Wijn van Jezus ons sterken op onze levensweg. We worden door de ontmoeting met Jezus in het Sacrament meer en meer mens. Dat wensen we deze kinderen en onszelf toe.
9 juni Tiende zondag door het jaar
Zaterdag 17.00 uur Eucharistieviering C. Bartels
Zondag 10.15 uur Eucharistieviering C. Bartels
In de vier evangeliën komen vier dodenopwekkingen voor. Johannes verhaalt de opwekking van Lazarus. Matteüs, Marcus en Lucas vertellen alle drie het verhaal van de dochter van Jairus. Als enige heeft Lucas het verhaal over de jongen uit Naïn. Deze drie opwekkingen lopen vooruit op de opwekking van Jezus. Daarvoor gebruiken we meer de woorden ‘opstanding ‘en ‘verrijzenis’. In het verhaal van de jongen uit Naïn staat niet hij, maar de moeder centraal. Jezus’ bewogenheid gaat uit naar de moeder die weduwe is en die zonder steun van haar enige zoon geen leven zou hebben in de oud -oosterse samenleving van die dagen. Met de dood van haar zoon ontvalt haar immers haar bestaanszekerheid. De teruggave van de jongen aan zijn moeder is Jezus’ weldaad aan haar. De jongen is uiteraard later wel gestorven. Een pikant detail is dat Jezus de lijkbaar aanraakte. Het aanraken van een dode en van voorwerpen rond een dode maakt iemand onrein, d.w.z. niet geschikt voor religieuze handelingen.
Jezus plaatst zich buiten de gemeenschap. Of liever: er boven. Superieur aan de dood zegt Jezus: “Jongeman, ik zeg je: sta op.” Jezus toont zich de Heer van het leven over de dood heen. Met Pasen wordt dat bevestigd in zijn verrijzenis. Op kunnen staan uit al wat dodelijk is, is Jezus’ gave, ook aan ons. We staan op om voor elkaar het leven mogelijk te maken; we staan op ten dienste van elkaar.
16 juni Elfde zondag door het jaar
Zaterdag 17.00 uur Eucharistieviering T. Buitendijk
Zondag 10.15 uur Eucharistieviering T. Buitendijk
Dit verhaal van de vrouw die als zondares bekend staat en die door Jezus vergeven wordt, is een van de sterkste verhalen van Lucas. Het is een verhaal waarin je een spiegel wordt voor gehouden en waarin je leert zien wie jezelf bent. De vrouw van dit verhaal wordt vaak vereenzelvigd met Maria Magdalene en/ of met Maria van Bethaniè, de zus van Lazarus en Martha. Het is beter om haar anoniem te laten. Wie ze is, is wellicht niet zo belangrijk. Wat ze doet des te meer. Marcus zegt: overal waar het evangelie verkondigd word zal ook verhaald worden wat zij heeft gedaan.
In tegenstelling van de vrome Farizeeër Simon doet deze vrouw alles wat Simon heeft nagelaten: een gebaar van gastvrijheid, een gebaar van respect, een gebaar van genegenheid. Simon was er zo op gespitst om met Jezus in discussie te gaan dat hij vergat wat de omgangsvormen zijn.
Paus Franciscus zei dat je als gelovig christen niet moet gaan theologiseren met een kopje thee, maar dat je de straat op moet om de armen te ontmoeten in wie Jezus ons tegemoet komt. Waarom die vrouw dat doet wordt niet vermeld. Als zondares leefde ze geïsoleerd en hoopte door vergeving te ontvangen weer in de samenleving terug te kunnen keren.
Dat ze zich wendt tot Jezus is een vraag om hulp en steun. Tot haar verbazing en vreugde ontvangt ze vergeving en daardoor nieuwe levenskansen. Ze mag er zijn. En die arme Simon: ten overstaan van andere gasten wordt hij voor schut gezet. Alleen wie zich zijn eigen tekort en zondigheid bewust is, heeft er weet van wat de vreugde van de vergeving betekent. Bij het woord zondigheid moeten we niet allereerst denken aan slechtheid. Zonde is een misstap zetten waardoor je je doel niet bereikt.
Het is zondig om doelloos en richtingloos in het leven te staan. Daar is het leven tekort voor.
Vieringen door de week
Woensdag 5 juni i Pelgrimsmis om 9.00 uur Na deze reis vertrekken we met een bus met 55 mensen naar Duitsland. Op 6 – 7 en 11 juni zijn er geen vieringen. We beginnen weer op donderdag 13 juni om 9.00 uur
Oecumenische reis naar het Midden Duitsland,
het land van Luther, Müntzer en Bach
van 5 - 12 juni 2013
In het jaar 2017 zal het 400 jaar geleden zijn dat Maarten Luther zijn 95 stellingen op de kerkdeur van de slotkerk sloeg. Met deze gebeurtenis begon de grote splitsing in de kerk en in de samenleving. Een gedeelte van Europa bleef katholiek; een ander gedeelte werd protestant. Als we terugkijken – met de kennis van nu – dan was de Reformatie niet nodig geweest. De Reformatie zelf was een broodnodige correctie op de katholieke kerk van die dagen. De kerk moest hervormd worden ‘in hoofd en leden”. Waar vele leden soberder en enstiger christen werden, ging het
‘ hoofd’ niet mee. Paus Leo X bleef vrolijk genieten van het verworven pausschap. De enige Nederlandse paus – paus Adrianus VI – zag het wel in dat de oorzaak van de Reformatie ook in Rome lag. Op de Rijksdag van Neurenberg 1 september 1522 liet de paus zijn gezant een brief voorlezen waarin hij alle schuld voor de mistoestanden in de kerk op zich nam. Maar in die vijf jaar was de situatie al zo verhard dat Luther niet meer wilde luisteren. Volgens de andere grote Nederlander Erasmus zou Adrianus de eenheid hebben kunnen herstellen als hij nog tien jaar paus had kunnen zijn. Zijn opvolger Clemens VII ging voort op de weg van paus Leo X. Na de grote impuls van kerkvernieuwing die Luther bracht komen er andere hervormers bij. Een van hen is Thomas Münzer. Deze radicale hervormer betrok het geloof heel direct bij de sociaal economische toestand van de samenleving. Als protestant rechtvaardigde de opstand van de boeren tegen adel en geestelijkheid. De boerenopstanden waren vreselijk ontwrichtend in de samenleving. Ondertussen werkte Johannes Calvijn in Génève aan een nieuwe structuur van de kerk. De plaatselijke kerk bevat alles wat nodig is op waarachtig gelovig te leven. Deze kerk wordt van onderaf – vanuit de geloofsgemeenschap zelf –opgebouwd.
Dit jaar vieren we ook de tweehonderdste geboortedag van Kierkegaard. Deze vrome en uiterst intelligente Deen die nooit een kerkelijk ambt bekleedde, merkte scherpzinnig op: De Reformatie van Luther was een terecht correctief op de kerk van Rome. Toen het correctief de norm ging worden was kerksplitsing even onnodig als onvermijdelijk.
De Reformatie had in strikte zin niet gehoeven. In de loop der geschiedenis hebben de protestantse kerken echter hebben een blijvend recht van bestaan verworven. Maar waarom zou hun protestantse bijdrage niet geïntegreerd kunnen worden in één ongedeelde katholieke kerk? Waarom zou die kerk niet iets minder ‘Rooms “kunnen zijn? De oecumenische beweging probeert dat vanaf 1948. Op het ‘hoogste niveau’ van Rome en Génève lukt dat niet. Maar de gelovigen aan de basis hebben elkaar al lang gevonden. Ze gaan met alle verschil en verscheidenheid eensgezind samen op weg een bus naar het land van Luther, Münzer en Bach. Met Bach wanen we ons allemaal in de hemel. Daar is de oecumene vanzelfsprekend en dus overbodig.
Tantum ergo
Eren wij dan diep gebogen
dit zo heilig Sacrament.
De oude schaduw is vervlogen
voor dit nieuwe Testament.
Wat de zinnen niet vermogen
Worde door het geloof gekend.
Ere zij aan God, de Vader
en dat elke tong belijd’
dat Zijn Zoon de macht aanvaard heeft
en regeert in heerlijkheid.
Lof ook aan de Geest, hun liefde,
hun gelijk in majesteit.
Deze twee verzen zijn de laatste van het “Pange, lingua, gloriosi Corporis mysterium” , een van de hymnen ere van het Sacrament van Thomas van Aquino. Deze verzen werden gezongen tijdens het lof vóór de zegen met de monstrans met het Allerheiligste. Het is ook vandaag nog goed om deze verzen te overwegen.